Objawy Choroby Gravesa Basedowa i Jej Leczenie

Ostatnio Zaktualizowane 27 września, 2023 przez Aneta Florczyk

Choroba Gravesa-Basedowa, inaczej choroba Basedowa, to choroba autoimmunologiczna, która powoduje nadczynność tarczycy. Przyczyna choroby nie jest znana, ale u pacjentów z chorobą Basedowa występują przeciwciała, które stymulują komórki tarczycy, co prowadzi do zwiększonej produkcji hormonów tarczycy i objawów nadczynności.

Choroba Gravesa-Basedowa jest jednym z najczęstszych schorzeń tarczycy. Choroba ta występuje 10-krotnie częściej u kobiet niż u mężczyzn i często ujawnia się po porodzie. Istotną rolę w zachorowalności odgrywa predyspozycja dziedziczna – wykazano rolę HLA-DR3 i genu CTLA-4.

Objawy choroby Gravesa-Basedowa obejmują m.in. szybkie bicie serca, drżenie rąk, nadmierne pocenie się, utratę masy ciała, zaburzenia snu i zmiany nastroju. Leczenie choroby opiera się na zmniejszeniu produkcji hormonów tarczycy, a także stosowaniu leków farmakologicznych. W niektórych przypadkach konieczne jest usunięcie tarczycy.

Nadczynność Tarczycy a Choroba Gravesa

W przypadku choroby Gravesa-Basedowa, nadczynność tarczycy jest spowodowana przez przeciwciała przeciwko receptorowi TSH znajdującemu się w komórkach tarczycy. Przeciwciała te pobudzają tarczycę do wydzielania hormonów, co prowadzi do objawów nadczynności tarczycy.

Nadczynność tarczycy w przebiegu choroby Gravesa-Basedowa ma charakter naprzemienny, z okresami nawrotów i remisji. W trakcie nawrotów, u chorych występują typowe objawy nadmiaru hormonów tarczycy, choć ich natężenie bywa osobniczo zmienne.

Objawy Choroby Gravesa

Objawy choroby Gravesa są zwykle związane z nadczynnością tarczycy, ale istnieją także charakterystyczne objawy choroby Basedowa. 

Objawy Psychiczne

Osoby z chorobą Gravesa-Basedowa często zgłaszają objawy psychiczne, takie jak nerwowość, drażliwość, niepokój, zmęczenie, zaburzenia snu i depresja. Mogą również doświadczać trudności w koncentracji i zapominania rzeczy. Te objawy psychiczne mogą wpłynąć na jakość życia pacjenta.

Objawy Skórne

Choroba Gravesa-Basedowa może wpłynąć na skórę, powodując objawy takie jak wilgotność ciała i zaczerwienienia wynikające ze wzmożonego przepływu krwi przez skórę. Dla choroby Gravesa-Basedowa charakterystyczne są jednak dwa inne objawy skórne: obrzęk przedgoleniowy oraz akropachia tarczycowa.

Obrzęk przedgoleniowy to obrzęk tkanek miękkich wokół dolnej części szyi, który może prowadzić do trudności w połykaniu i oddychaniu. Akropachia tarczycowa to objaw, w którym palce stają się grube i nieproporcjonalnie długie.

Objawy Oczne

W chorobie Gravesa-Basedowa może dojść do tzw. orbitopatii. Ujawnia się ona równocześnie z nadczynnością tarczycy lub później w ciągu 18 miesięcy, może wyprzedzać inne objawy nadczynności tarczycy i rzadko jest jedynym objawem choroby. Objawy oczne obejmują obrzęk powiek, zaczerwienienie, ból, podwójne widzenie, suchość i pieczenie oczu oraz utratę widzenia.

Obrzęk Śluzowaty

Obrzęk śluzowaty to rzadki objaw choroby Gravesa-Basedowa, który polega na obrzęku błon śluzowych w jamie ustnej, gardle, nosie i płucach. Może to prowadzić do duszności i trudności w oddychaniu.

Przyczyny Choroby Gravesa

Przyczyną choroby jest produkcja przeciwciał przeciwko receptorowi TSH, który znajduje się w komórkach tarczycy. Przeciwciała te pobudzają tarczycę do wydzielania hormonów, co prowadzi do nadmiernego wydzielania hormonów tarczycy.

Choroba Gravesa-Basedowa jest chorobą dziedziczną, która może być przekazywana z pokolenia na pokolenie. Czynniki genetyczne odgrywają ważną rolę w rozwoju choroby. Istnieją również czynniki środowiskowe, takie jak palenie tytoniu, które mogą zwiększać ryzyko wystąpienia choroby Gravesa-Basedowa.

Inne czynniki ryzyka, które mogą zwiększać ryzyko wystąpienia choroby Gravesa-Basedowa, to infekcje wirusowe, stres, zaburzenia hormonalne, a także stosowanie niektórych leków.

Ważne jest, aby zrozumieć, że choroba Gravesa-Basedowa jest chorobą autoimmunologiczną, co oznacza, że ​​jest to choroba, którą organizm wywołuje sam przeciwko sobie. W związku z tym, nie ma jednoznacznej przyczyny choroby i nie ma sposobu na zapobieganie jej wystąpieniu. Jednakże, wczesna diagnoza i leczenie choroby mogą pomóc w kontrolowaniu objawów i zapobieganiu powikłaniom.

Powikłania Choroby Gravesa

Choroba Gravesa i Basedowa może prowadzić do wielu powikłań, które mogą mieć wpływ na całe ciało. Oto najczęstsze powikłania tej choroby:

• Choroba serca: Choroba Gravesa może prowadzić do zaburzeń rytmu serca, zwiększenia ryzyka chorób serca, takich jak nadciśnienie tętnicze oraz zwiększonego ryzyka zawału serca.
  
• Osteoporoza: Choroba Gravesa może prowadzić do osteoporozy, co oznacza, że kości stają się słabsze i bardziej podatne na złamania.
  
• Problemy z płodnością: Choroba Gravesa może prowadzić do zaburzeń hormonalnych, które mogą wpłynąć na płodność.
  
• Problemy z widzeniem: Choroba może prowadzić do oftalmopatii, czyli choroby oczu, która może prowadzić do wytrzeszczu oczu, podwójnego widzenia, bólu oczu i utraty wzroku.
  
• Zaburzenia psychiczne: Choroba może prowadzić do zaburzeń nastroju, takich jak depresja i lęk.
  
• Ciąża: Kobiety z chorobą Gravesa Basedowa mogą mieć trudności w zajściu w ciążę i mogą mieć zwiększone ryzyko powikłań podczas ciąży, takich jak przedwczesne porody i problemy z dzieckiem.
  
• Inne powikłania: Choroba może prowadzić do innych powikłań, takich jak zmniejszenie masy mięśniowej, osłabienie, drżenie rąk i problemów z koncentracją.
  

Wszelkie powikłania choroby Gravesa i Basedowa powinny być leczone przez lekarza specjalistę, a pacjenci powinni być regularnie monitorowani pod kątem powikłań.

Leczenie Choroby Gravesa

Leczenie choroby Gravesa Basedowa zależy od fazy choroby, objawów i stanu pacjenta. Istnieją trzy główne metody leczenia: farmakologiczne, jodem promieniotwórczym i operacja tarczycy.

Leczenie farmakologiczne

Leczenie farmakologiczne polega na podawaniu tyreostatyków, czyli leków hamujących czynność tarczycy. Leki te są zwykle stosowane przez okres od kilku miesięcy do kilku lat. Ich celem jest osiągnięcie prawidłowego poziomu hormonów tarczycy i zmniejszenie objawów choroby. W przypadku nasilenia objawów, lekarz może zalecić stosowanie kortykosteroidów.

Leczenie jodem promieniotwórczym

Leczenie jodem promieniotwórczym polega na podaniu radioaktywnego jodu, który niszczy nadczynną tarczycę. Metoda ta jest skuteczna w przypadku większości pacjentów, ale może spowodować trwałe uszkodzenie tarczycy i prowadzić do niedoczynności tarczycy. Leczenie jodem promieniotwórczym nie jest zalecane u kobiet w ciąży i karmiących piersią.

Operacja tarczycy

Operacja tarczycy jest stosowana w przypadku pacjentów, u których inne metody leczenia nie przyniosły skutku lub nie są wskazane. Polega na całkowitym lub częściowym usunięciu tarczycy. Po operacji pacjent musi przyjmować leki hormonalne przez całe życie.

Czy choroba Gravesa jest uleczalna?

Choroba Gravesa Basedowa nie jest uleczalna, ale można ją skutecznie kontrolować. Leczenie farmakologiczne i jodem promieniotwórczym pozwala na osiągnięcie prawidłowego poziomu hormonów tarczycy i zmniejszenie objawów choroby. W przypadku operacji tarczycy pacjent musi przyjmować leki hormonalne przez całe życie. Wszystkie metody leczenia mają swoje wady i zalety, dlatego lekarz podejmuje decyzję o wyborze metody leczenia razem z pacjentem, biorąc pod uwagę indywidualne potrzeby i stan zdrowia pacjenta.

Czy Choroba Gravesa Jest Groźna?

Choroba Gravesa-Basedowa jest chorobą autoimmunologiczną tarczycy, która może prowadzić do poważnych powikłań, w tym do przełomu tarczycowego, który bezpośrednio zagraża życiu pacjenta.

Przełom tarczycowy to stan nagłego nasilenia objawów nadczynności tarczycy, takich jak wzmożone bicie serca, drżenie rąk, wzmożona potliwość, biegunka i wymioty. Może to prowadzić do poważnych zaburzeń rytmu serca, a nawet do śpiączki i zgonu, jeśli nie zostanie natychmiast leczone.

W przypadku choroby Gravesa-Basedowa, nadczynność tarczycy może również prowadzić do innych powikłań, takich jak osteoporoza, zaburzenia wzroku, zaburzenia płodności, a także zwiększone ryzyko wystąpienia chorób serca i udarów mózgu.

W związku z tym, choroba Gravesa-Basedowa jest chorobą poważną, która wymaga natychmiastowego leczenia i regularnej kontroli lekarskiej. Jednak dzięki odpowiedniemu leczeniu i zarządzaniu chorobą, pacjenci mogą prowadzić zdrowe i aktywne życie.

Dieta Przy Chorobie Gravesa-Basedowa

Jednym z objawów choroby jest utrata masy ciała, co może prowadzić do niedożywienia. Dlatego dieta odgrywa ważną rolę w leczeniu choroby Gravesa-Basedowa.

Osoby z chorobą Gravesa-Basedowa powinny stosować dietę bogatą w białko, wapń i zdrowe tłuszcze, a jednocześnie ograniczyć spożycie pokarmów o wysokim indeksie glikemicznym. Zaleca się spożywanie pokarmów o niskim indeksie glikemicznym, warzywa, owoce, pełnoziarniste pieczywo oraz witaminy A, C, E.

W przypadku biegunki, która jest częstym objawem choroby Gravesa-Basedowa, zaleca się stosowanie diety lekkostrawnej. Należy ograniczyć spożycie produktów pełnoziarnistych i błonnika, a także potraw smażonych i ostro przyprawionych.

Istnieje również ryzyko przyrostu masy ciała u pacjentów z chorobą Gravesa-Basedowa, którzy są leczeni lekami przeciwtarczycowymi. W takim przypadku zaleca się dietę o niskiej zawartości kalorii, z ograniczeniem spożycia węglowodanów.

Choroba Gravesa i Hashimoto Jednocześnie

Choroba Gravesa i Hashimoto to dwie choroby autoimmunologiczne tarczycy, które mogą występować jednocześnie u jednej osoby. Endokrynolodzy zauważają, że coraz częściej spotykają się z takim przypadkiem.

Choroba Gravesa to choroba autoimmunologiczna tarczycy, która prowadzi do nadczynności tarczycy. Z kolei choroba Hashimoto to choroba autoimmunologiczna tarczycy, która prowadzi do niedoczynności tarczycy. W przypadku wystąpienia obu chorób jednocześnie, organizm produkuje przeciwciała przeciwko receptorowi TSH, który znajduje się w komórkach tarczycy.

W takim przypadku, osoba może raz wpadać w nadczynność, a raz w niedoczynność, aczkolwiek ze względu na Hashimoto powinna chorować głównie na niedoczynność. W przypadku wystąpienia obu chorób, ważne jest odpowiednie leczenie, które powinno być dostosowane do indywidualnych potrzeb pacjenta.

W przypadku wystąpienia obu chorób jednocześnie, ważne jest, aby pacjent poddawał się regularnym badaniom tarczycy oraz stosował się do zaleceń lekarza endokrynologa.